Zmiana miejsc

Muszę Was wszystkich uprzedzić, że kończę pracę na tym blogu. Szczerzę wydaję mi się, że lepiej sprawdzam się w pisaniu opowiadań i takich tam, niż recenzji, więc postanowiłam zacząć pisać coś specjalnie dla Was. Mam nadzieję,  że przeczytacie czasem coś z mojego nowego bloga, zaobserwujecie go i spodoba się Wam moja praca. Szczególnie myślę tutaj o dziewczynach, które na co dzień zajmują się modą i uraniami, a takich tutaj sporo :) Nie miałybyście ochoty odetchnąć czasem przy jakiejś lekkiej opowieści fantastycznej?

Oto mój nowy blog.

Pozdrawiam wszystkich i każdego z osobna :3

Wymarzony Przystanek Woodstock

Obecna pogoda strasznie działa mi na nerwy. Szczerze? Po za tym, że wakacje wypadają latem, nienawidzę lata (tak wiem jestem straszna XD). Najbardziej lubię jesień. Ale, czy ktoś wyobraża sobie wakacje jesienią? :P

Ale nie wszystko jest takie straszne, ponieważ tego lata zdobyłam kolejne marzenie do spełnienia! *.* 

Za  dwa, lub trzy lata, chcę być na Woodstock'u!!!!

Jestem po prostu zachwycona tym festiwalem i marzy mi się, żeby tam kiedyś być :)

Ponadto, jestem właśnie w połowie czytania Proroctwa Sióstr. Wszystkim polecam tę książkę, jest naprawdę fascynująca! Myślę, że zainteresuje w szczególności dziewczyny ;)

Obraz

Ostatnio nic się u mnie nie dzieję i tak sobie po prostu istnieję :P Ale za to, zmobilizowałam się ostatnio do ruszenia tyłka z domu i znalazłam w jakimś starym Komisie obraz, który idealnie pasuje do mojego pokoju :)

Z trudem wygrzebałam gdzieś jeszcze te 20 zl :) Ale myślę, że warto było. A Wy jak sadzicie?

The Beauty Of Chaos

Ostatnio mnie długo nie było, ale usprawiedliwiam się tym, że internetu nie miałam bo jakaś tam awaria była. Ale po za tym pożyczyłam płytę od wujka i jak dla mnie jest świetna. Więc jest to płyta raczej mało znanego zespołu - Eternal Deformity pt. The Beauty Of Chaos. 

Na początku myślałam, że będzie dla mnie za... ciężka, ale po pierwszym odsłuchaniu okazała mi się całkiem miła dla ucha :) mam nadzieję, że spodoba się słuchaczom cięższych brzmień.

 Oto piosenka oznaczona numerem 4 na płycie, osobiście ją uwielbiam

A tak poza tym, przeczytałam już kolejne dwie części Igrzysk Śmierci, opisanych w poprzednim poście i zaczęłam kolejną książkę pt. Licealiści autorstwa Andrzeja Klawittera. Szczerze? Jakoś mi się nie podoba, nie wiem, czy nie przerwę czytania jej. :P Wtedy, być może przeczytam biografię Behemota, bo z tego co wiem jest dość ciekawa i fantastycznie zilustrowana :3

Igrzyska Śmierci

Tak, wiem, że ostatnio mało czasu poświęcałam blogowi, ale postaram się to zmienić, zwłaszcza, że będę miała dostęp do komputera przez całe wakacje. ;3 Pomijam fakt, że mam problemy z internetem. :P

Zapewne słyszeliście już wiele razy o książce pt. Igrzyska Śmierci. Mnie ostatnio nakłoniły do czytania przyjaciółki, więc jakoś tak wyszło, że wczoraj ją skończyłam.

Panem, czyli miasto podzielone na 12 dystryktów ma stolicę zwaną Kapitolem. Co roku, Kapitol organizuje Igrzyska Głodowe, na które losuje się kobietę i mężczyznę z każdego dystryktu. Tam, muszą zabijać się nawzajem, aż zostanie tylko jedna osoba. Wtedy, ostatni zawodnik, który potrafi utrzymać się na nogach wygrywa. W tym roku, w dwunastym dystrykcie, zostaje wylosowana dwunastoletnia Primrose Everdeen. Jej siostra, Katniss, nie może dopuścić do tego, aby Prim wzięła udział w krwawej walce. Zgłasza się jako ochotnik, do zastąpienia jej w Igrzyskach. Jakim sposobem wylosowano dziewczynkę, która miała tylko jedną kartkę na kilka tysięcy? Przecież Katniss miała ich czterdzieści! Drugim tegorocznym zawodnikiem z ich dystryktu jest Peeta Mellark. Tak więc, na Igrzyskach Głodowych czeka ich mnóstwo niebezpieczeństw. Ogień, jadowite osy, wściekłe zwierzęta, głód, pragnienie. Katniss z Peetą muszą udawać miłość, aby wyjść cało z makabrycznych Igrzysk Śmierci.

Książka ma jeszcze dwie następne części: W pierścieniu ognia, oraz Kosogłos. Opisze ję, jak tylko skończę je czytać :) Pierwsza część jest na prawde świetna, godna przeczytania.

Na sam koniec, piosenka, która ostatnio uwielbiam :

Pozdrawiam :*

Harry Potter

Dzisiaj, moi kochani, wspomnę o książkach raczej wszystkim znanych, a mianowicie serię Harry Potter napisaną przez J.K.Rowling.Więc książki po kolei przedstawiają się tak:

Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Harry Potter i Komnata Tajemnic

Harry Potter i Więzień Azkabanu

Harry Potter i Czara Ognia 

Harry Potter i Zakon Feniksa

Harry Potter i Książę Półkrwi

Harry Potter i Insygnia Śmierci

Niby wszyscy je znają, a jednak z bólem serca przyznaję, że z tego co wiem, więcej osób ogląda film. Moim skromnym zdaniem jest to błąd.... bo książki są po prostu fenomenalne!!! :3

Oczywiście, nie przeczę filmy mają swój własny, piękny klimat. Wprawiają w szybsze bicie serca... fakt. Lecz, zdarza się, że książka się z filmem nie zgadza. W 4 części na przykład. W książce mówiono zarówno o Turnieju Trójmagicznym, jak i poszukiwaniach Hermiony co do wścibskiej reporterki Rity Skeeter, która potrafiła podsłuchiwać prywatne rozmowy, chociaż nikt nie miał pojęcia w jaki sposób. W filmie skupiono się tylko na Turnieju. Zapewne dlatego, że czas był ograniczony, bo kto widział... 4 godzinny film? O.o Ale i tak, mimo tego usprawiedliwienia, jestem zawiedziona, że to pominięto.

http://www.youtube.com/watch?v=hF9Gr5waAJg&feature=related

Jak myślicie, do jakiego domu w Hograwcie zostalibyście przydzieleni? :)

I jeszcze mam pytanie do dziewczyn... Czy kiedykolwiek byłyście w szamponetce na basenie? Bo się zastanawiam, czy nie będę pływać w czerwonych obłoczkach farby :P

Z uśmiechem żegna Voldek :*

Zakładka do książek - myszka

Witam czytelników! Tym razem postanowiłam pokazać Wam kolejny pomysł, na zakładki w kształcie myszy.

Będziecie potrzebować:

- kolorowego papieru na nosek ( jeżeli postanowicie go wyciąć, pozostaje możliwość narysowania go)

- niewielki kawałek sztywnego kartonika, ewentualnie tylnej okładki z bloku

- marker, kredki, klej, nożyczki itp.

Zacznijmy od tego, że musicie wyciąć te kształty na papierze: 

Małe serduszko musi być kolorowe, ponieważ to będzie nosek, a większą część wycinamy z kartonika.

Następnie naklejamy to małe serce w miejscu nosa myszki. (Lub dorysowujemy nos)

Markerem lub kredkami dorysowujemy wąsy, oczy i uszy myszki. Ewentualnie jeszcze coś, w zależności od pomysłu :)

I gotowe :) Zakładka powinna wyglądać na... coś w tym rodzaju:

Tak, wiem, moja dokładność doprowadza do śmiechu, ale się spieszyłam :*

Zakładki do książek

Myślę, że nie tylko ja mam kłopoty z zakładkami do książek. Zawsze robię jedna najnormalniejszą, prostokątną, po czym dochodzę do wniosku, że jest.... mało estetyczna. Szukałam przez jakiś czas fajnych pomysłów, aż znalazłam ten oto sposób, na zakładkę w kształcie serca :)

Obecnie takie serduszka zawalają każdy wolny kąt mojego chlewu, który śmiem nazwać pokojem :) Jeśli spodobały Wam się te zakładki to napiszcie, poszukam kolejnych wzorów :*

I dodatkowo muszę Was uprzedzić, że do 22 czerwca mnie nie ma, ponieważ jutro czeka mnie wycieczka szkolna... Szlakiem Piastowskim -.-

Klątwa Tygrysa

Klątwę Tygrysa napisała Colleen Houck. Zainspirowała ja do tego powieść pt. Zmierzch. Przynajmniej dla mnie, jest to raczej minusem. Faktycznie widać pewne podobieństwo, ale żeby zrozumieć gdzie, zacznę od opisu.

Książka opowiada o Kesley, która w czasie wakacji podejmuję pracę w cyrku. Jednym z jej zadań jest karmienie tygrysa, Dhirena. Po czasie dziewczyna obdarza go niezwykła sympatią i jest z nim bardzo blisko. Z tygrysem wiąże się legenda o dwojgu książęcych braci. Okazuje się, że jej drapieżny przyjaciel ma zostać sprzedany i wywieziony do Indii. Pan Kadam, który kupił Rena proponuje, by Kesley zajęła się zwierzęciem podczas podróży, na co ta z chęcią się zgadza. Kiedy tygrys wyprowadza dziewczynę w nieznana dżunglę pokazuję jej swoje prawdziwe prawdziwe oblicze - zaklętego księcia, który usiłuje powrócić do swojego ciała. Po czasie ujawnia się również jego brat i cała masa niebezpieczeństw związanych z klątwą tygrysa...

To podobieństwo do Zmierzchu, objawia się kiedy ukazuje się brat Rena. Mówiąc szczerze nawet jeśli jest ten jedyny minus to osobiście nie żałuję, że ją przeczytałam.

A tutaj część druga, której premiera odbyła się 13 czerwca, dwa dni temu :)

Córka Dymu i Kości

Z pewną pomocą doszłam do wniosku, że na blogu mogłabym pisać i o muzyce, i o książkach, zwłaszcza, że jestem typem mola książkowego. Myślę, że jeśli nie spodobały się wam zespoły, o których dotychczas było pisane, to może książki przypadną wam do gustu. :)  Taką mam przynajmniej nadzieję.

Pierwsza książka, o której napisze, jest jedną z moich ulubionych. Nosi tytuł "Córka Dymu i Kości" została napisana przez Laini Taylor. Książka opowiada o życiu niebieskowłosej Karou, która wchodzi do świata chimer przez magiczne drzwi. Ostatnio zostają na nich wypalane ślady dłoni. Dziewczyna ma na ciele mnóstwo tatuaży, w tym oczy na wewnętrznych stronach dłoni. Jest artystką, jej rysowniki są wypełnione rysunkami potworów. Nie wie czym jest i skąd zna sklep potwornych ludzi-zwierząt, którym kieruje Brimstone, tzw. Dealer Marzeń. Po co mu zęby ludzi i zwierząt? Wszystko wyjaśnia się dopiero, kiedy Karou nie może oprzeć się pokusie włamania do jego gabinetu...

Slayer

Grupa uzyskała już 4 złote płyty, wykonuje trash metal. Ogółem zespół jest bardzo znany, chyba większości ludzi coś świta słysząc Slayer. Fani tego zespołu postanowili wysłać petycję o ustanowienie dnia 6 czerwca 2006 roku międzynarodowym dniem Slayer'a. Miało się w ten dzień :
- słuchać ich muzyki w miejscach publicznych bez słuchawek, najgłośniej jak można.
- denerwować sąsiadów muzyka grupy najgłośniej jak można.
- najlepiej ubrać koszulkę z zespołem
i po prostu pokazywać miłość do grupy... najgłośniej jak można.
Slayer uczestniczy w trasie koncertowej Wielkiej Czwórki, razem z Megadeth, Anthrax oraz Metalicą.

Tutaj możesz zobaczyć jeden z koncertów Slayer'a

Wokalistą i basistą zespołu jest Tom Araya. Jest katolikiem.

Gitarzystą Kerry King, uważa religię za pralnię mózgu.

Jeff Hanneman również jest w zespolę gitarzystą. Kolekcjonuje pamiątki po nazistach.

 A na perkusji gra Dave Lombardo, który jest jednym z najlepszych perkusistów świata.

Na koniec dodam jeszcze wywiad:

- Wszyscy siedzicie w tym od 30 lat. Czy nadal denerwujecie się przed wielkim występem?

Lars: Wolę raczej słowo “niespokojny”. Pojawia się taka uprzedzająca energia, która pozostaje w tobie cały dzień. Chcesz tam już wejść i zrobić swoje… a po drugiej stronie tego czeka prysznic i kieliszek wina [śmiech]. To zawsze miłe po spędzeniu całego dnia na pustyni.
Scott: O tak. Ja zdecydowanie mam nerwówkę. To ekscytacja z poddenerwowaniem, jakby sie było dzieciakiem, a do Gwiazdki jeszcze tydzień i nie możesz spać.
Dave: Wydaje mi się, że medyczny termin to ‘nerwowy’. Adrenalina zaczyna mi skakać i zaczynam się nakręcać. Ale uwielbiam wchodzić na scenę. Na ostatniej trasie przytrafiło mi się to bardzo dziwne coś z tym, że miałem trochę kamieni nerkowych. Myślałem, że mam zapalenie wyrostka i że umrę na Syberii. Pocę się, rzucam się z bólu, lekarz mówi, że mam krew w moczu i kamień nerkowy. Organizator wyszedł i powiedział w ich ojczystym języku, ‘Dave ma udać się do szpitala, ale odmawia. Zagra dla was i pojedzie do szpitala po koncercie.’ Kocham grać.
Tom: Zawsze denerwuję się nim wystąpię. Rozmiar gigu naprawdę nie gra roli. To może być przed setką ludzi i [nadal] będę się denerwował. Mam palpitację serca i czasami tak się denerwuję, że wymiotuję. Zdarzało mi się to bardzo często w dawnych latach.
- Czy wymiotowałeś na którymkolwiek z występów Big 4 w Europie?
Tom: Nie, ale one szarpią nerwy, ponieważ chcesz być lepszy niż pozostali. Każdorazowo, gdy gramy występ, gdzie otwieramy [przed kimś], wychodzimy z nastawieniem w stylu, ‘Przebijcie to.’ To nastawienie na współzawodnictwo, ale to sprawia, że grasz dobrze.
- Ciężko będzie być najlepszym w tak wyśmienitym line-upie.
Tom: Eee, nie dla nas. [śmiech]
- Jeśli spojrzeć wstecz na 1986r., złoty rok dla thrash metalu, czy miało miejsce jakieś wydarzenie, które sprawia, że mówicie sobie, ‘Nie chce mi się wierzyć, że byłem taką osobą?’
Scott: Nie wiem w ogóle kim ta osoba była w latach ’80. Widzę swoje zdjęcia z tamtego czasu i nawet siebie nie poznaję. Kim byli ci kolesie?
Tom: W ’86 graliśmy przed W.A.S.P. [śmiech]. I myśleliśmy, że będzie to świetna trasa. Miałem ten obraz, że W.A.S.P. to taki wielki zespół, a to była trasa po klubach. I było to w czasie, gdy najwyraźniej byli u szczytu swojej popularności.
Lars: W 1986 priorytety były inne. Priorytety na codzień oscylowały pomiędzy upiciem się, zaruchaniem i graniem muzyki. To były trzy priorytety, które walczyły o pole position na codzień. Teraz to zajmowanie się dziećmi, ćwiczenia fizyczne, zdrowe odżywianie się… W 1986 mieliśmy tour-bus, butelkę wódki i buzujący testosteron, próbujący znaleźć swoje codzienne ujście… Sprawy były dość pokręcone, gdy miało się 22 lata i było się rzuconym na głęboką wodę rock’n'rollowego basenu i wszystko, co miał do zaoferowania jedynakowi z Kopenhagi w Danii.
- Czy jest ktoś z pozostałej trójki zespołów, z kim dzielicie jakieś hobby?
Dave: Charlie Benante zaangażował się w charytatywną sprawę, którą moja żona i ja robiliśmy na rzecz sierocińca w Meksyku. Ten sierociniec potrzebował wody pitnej, a studnia, którą mieli, popsuła się. Kupiliśmy firmę robiącą kawę [by zebrać pieniądze]. Nie było naszym pragnieniem sprzedawanie ziaren kawy, ale było to przyjemne, gdy miało to miejsce.
Scott: Zdecydowanie Kirk i ja bylibyśmy najbliżej. Jesteśmy przyjaciółmi od ’84. Siedzimy w komiksach i horrorach, s-f i serialach – nic z tego nie uległo zmianie odkąd mieliśmy 20 lat. Nakierowujemy się na różne rzeczy cały czas. Zaraziłem Kirka “Lost” ["Zagubieni"] i się potem od tego uzależnił. Widzieliśmy się dopiero co parę dni temu na Hawajach, nakręcił mnie na tego wędzonego tuńczyka ahi serwowanego w tym sklepie w Oahu, na moje niebo w gębie. Przyszedł z tą gównianą, plastikową reklamówką i powiedział, ‘Hej stary, przyniosłem to dla ciebie.’ Boże, człowieku, rządzisz!
Tom: Jeżeli chodzi o pozostałe zespoły, łączą nas opowieści rodzinne. Gdy odbywaliśmy okrągły stół przed zupełnie pierwszym występem, który graliśmy, spędziłem swój czas z Robertem Trujillo, Davem Ellefsonem i Frankiem. Spędziliśmy czas rozmawiając o rodzinie. Dzieciach. To jest to, co łączy nas ze sobą. Po wszystkich tych latach dobrze było móc odbyć z nimi normalną rozmowę o życiu.
Dave: Granie dla rodziny. Rodzina od strony mojej matki to świadkowie Jehowy – biedni, zagubieni, mają mnie za czarną owcę. Ależ oni tego nie łapią. Ale moja siostra i moja rodzina i moje dzieci przychodzą. Wszyscy jesteśmy teraz rodzicami, prawie. Zabawne, gdy się myśli o tym, jak miało się 18 lat, grało na Sunset Strip, walczyło o przetrwanie, że skończymy z domami i samochodami, za które płacimy. Pamiętam jak Dave Ellefson i ja na początku zaczęliśmy grać w Megadeth, żebraliśmy o kasę na piwo i burgery w Astro – dawali do nich dużo frytek.
- Ze wszystkich muzyków na trasie, którego najchętniej oglądacie na scenie?
Tom: Trudne pytanie, ale jeśli o rozrywkę chodzi, Anthrax jest bardzo żywy. Ruszają się, biegają.
Lars: Nie chcę bawić się w ulubieńców. Kompletny przesadyzm tego, co robi Slayer, rozwala mnie. Anthrax, ich jedność, równowaga, którą mają są naprawdę, naprawdę fajne. Ale zespół, do któremu muzycznie jest mi najbliższy sercu to zdecydowanie Megadeth. Takie mam genetyczne uwarunkowanie i dzięki temu mi staje; [ale] jest więcej rzeczy, na których wyrosłem.
Scott: Lombardo pierwszy przychodzi mi na myśl. Co to jest za pieprzony maniak, to tak niesamowity perkusista. A robi to tak, jakby się nie wysilał… Oglądałem Slayera na trasie Clash of The Titans w ’91, było tak wiele wieczorów, gdy miałem swój własny, jednoosobnowy circle pit za podestem na perkusję Lombardo. Po prostu byłem tam samemu chodząc w koło.
Dave: Powiedziałbym, że Dave jest w zasadzie najbardziej utalentowanym perkusistą z nich wszystkich. Myślę, że wszyscy to wiedzą. Scott to rozrywkowy gitarzysta. A autorzy hitów, Hetfield, Hammett i Ulrich? Przyjęli gitarowy styl, który stworzyliśmy i dopracowali do perfekcji. Mój ulubieniec zmienia się z wieczoru na wieczór – w dodatku Slayer ma innego gitarzystą co wieczór przez niefortunny wypadek Jeffa. Niech cię Bóg błogosławi, Jeff, mam nadzieję, że ci się polepszy.
- Cóż, wygląda na to, że Jeff się kuruje…
Dave: Jestem w kontakcie z Jeffem, mimo że nie jest zbyt rozmowny odpowiadając ludziom. Mówiłem mu, że modlę się za niego. On pewnie myśli, ‘Po co się za mnie modlisz? Zanudzisz się na śmierć modląc się za mnie.’
- Teraz, gdy wszelkie utarczki na linii Megadeth-Slayer i Megadeth-Metallica z lat ’90 się skończyły, jak postrzegasz tamten czas?
Tom: Nie było w sumie urazy. To było współzawodnictwo. ‘Jesteśmy lepsi’ – rozumiesz, o co mi chodzi? A gdy się starzejesz….. to się właściwie nie zmienia [śmiech]. Trochę to łagodnieje, ale nadal masz to samo nastawienie. Jesteś nieco starszy i rozwiązujesz sprawy w bardziej dojrzały sposób. Nie jak wtedy, gdy byłeś młody i mówiłeś, ‘Chcę mu skopać dupę.’ Ale głęboko w środku ludzie nadal mają ego… Chciałbym powiedzieć, że nie jestem taki.
Scott: Po prostu wielka szkoda, że te sprawy nie mogły zostać zduszone o wiele wcześniej. Gdy jesteś młodszy – cóż – nie masz tak naprawdę narzędzi, by radzić sobie z pewnymi rzeczami w życiu.
Lars: Słuchaj, pierwsze słowo, które przychodzi mi do głowy, to “wyolbrzymianie”. Oczywiście było konkurowanie, oczywiście wszyscy uważnie śledziliśmy, co robi reszta, oczywiście, gdy masz 25 lat chcesz być lepszy niż ten drugi. Ale, w tym wszystkim, niezależnie od tego, co pisała prasa o Metallice i Megadeth, ja i Mustaine kumplowaliśmy się. To, co nas łączyło przewyższało to, co nas dzieliło… Pod powłoką całego tego pozowania zawsze tkwił autentyczny szacunek i autentyczny podziw. Może lekka zazdrość w pewnych przypadkach, co jest w porządku. Nie mówimy tu o walkach na pięści w Oasis.
- Członkowie wszystkich czterech zespołów scoverowali ‘Am I Evil?’ Diamond Head razem w Europie…
Dave: Taak, fajny w tym jest to, że gdy byliśmy w salce prób, to było niczym symboliczne poświęcenie się dla innych. Tak jakby w końcu, w końcu, w końcu wszystko było ok między wszystkimi. Po 50 czy 60 sekundach grania utworu jest moment, w którym wszystkie zespoły się zatrzymują i wchodzi mała solówka. I [jak] Lars się zatrzymał, zapytał, ‘Co myślicie o tym, żeby Dave ją grał?’ I w tym momencie wiedziałem, że świat zupełnie ozdrowiał. Moje całe życie zmieniło się i od tej chwili byłem zupełnie innym człowiekiem. To wszystko było zwyczajnie wspaniałą, magiczną sztuką, czyż nie?

Agnieszka

...

Przede wszystkim, myślę, że nalezą się przeprosiny, osobą, które obserwowały bloga, ponieważ... no.... nie było nas od lutego... Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam wszystkich razem, oraz każdego z osobna... Mogę wydać się kompletnie walnięta, ale mam zamiar spróbować jeszcze raz coś z tym blogiem zrobić. Tak więc... mam nadzieję, że nie jesteście aż tak wściekli...
Agnieszka

Specjalnie na życzenie Zombie x.x

Specjalnie dla was, na życzenie Zombie x.x  mamy listę utworów. Są naprawdę różne, ale mamy nadzieje, że trafią w wasz gust. Oto ona:

1.System of a down - ATWA
2.Somebody That I Used to Know – Walk of the Eart Cover
3.Green Day - Boulevard Of Broken Dreams
4.Adele – Someone Like you
5.Marilyn Manson – In the Dope Show
6.Linkink Park – Numb
7.Nirvana – Drain you
8.Otep – Battle Ready
9.Nickelback – How you Remind me
10.Michael Telo - Ai se eu te pego

Serdecznie pozdrawiają Agnieszka i Patrycja :*

Green Day

Punkrockowy zespół , założony w  w 1987  przez  wokalisty i gitarzysty Billego Joe Amstronga i basisty Mike'a Dirnta  .
  Billie Joe Armstrong -  ur. 17 lutego 1972 r. w San Pablo . Jest on wokalistą i gitarzystą zespołu . Był muzykiem jazzowym i kierowcą samochodów ciężarowych Armstrong, wraz z żoną Adrienne , założyli własną linię odzieżową Adeline Street .  Obecnie mieszka w Berkeley .
  Mike Dirnt  -  ur 4 maja w 1972 r. w Rodeo . Jest on adoptowany , ponieważ jego prawdziwa matka była uzależniona od heroiny . Przygarnęła go Indianka , którą Mike do dziś uważa za swoją mamę.  Bardzo ją kochał swoją matkę , za album Dookie kupił jej dom . Mike miał bardzo ciężkie życie dzięki czemu szybko się usamodzielnił . Był ona 2 razy żonaty z czego ma już dwie córki : )  
Tre Col - ur. 8 grudnia w 1972 r. we Frankfurcie .    W marcu 1995 roku, Tré Cool ożenił się z Liseą Lyons. Mają ze sobą córkę – Ramonę. Jednak tak samo, jak w przypadku Mike ' a Drinta , małżeństwo Tré rozpadło się. W 2000 roku zawarł związek małżeński z Claudią Cool, ma z nią syna Frankito . Związek ten zakończył się jednak identycznie, jak poprzedni. Następnie ożenił się z Alexandrą F z którą jest do teraz. Obecnie mieszka w Laytonville, w stanie Kalifornia . 

Od lewej : Mike Drint ,  Billie Joe Armstrong , Tre Col

Wasza Patrycja 

System of a down

Serj Tankian - zajmuje się wokalem, gitarą elektryczną i instrumentami klawiszowymi. Tak jak cały zespół jest pochodzenia ormiańskiego. Ma 185 cm wzrostu. Jest wegetarianinem. Wydał swój tomik poetycki pt. "Cool Gardens". W 2007 roku ukazał się jego solowy album "Elect the dead". Kiedy zespół grał koncert w klubie "Stodoła", w Warszawie, wyraził podziw dla polskiej Solidarności i walki o wyzwolenie z pod sowieckiej okupacji. Skrytykował prezydenta Busha nazywając go hipokrytą. Dodał, że koncert w Polsce uważa za najlepszy w całej trasie.
Daron Malakian według magazynu "Metal Edge" jest 4 najlepszym gitarzystą 2003 roku. Ma 171 cm wzrostu. Chodził do szkoły "Alex Pilibos" razem z Serj Tankianem i Shavo Odadijanem. Jest samoukiem, na gitarze gra od 12 roku życia. Jego ojciec tej malarzem abstrakcyjnym, który zaprojektował okładki do płyt Mezmerize i Hipnotize. W zespole gra na gitarze elektrycznej, jest również drugim wokalistą i autorem większości tekstów. Podczas jednego koncertu kazał się wygwizdać tłumowi, ponieważ jego gitara nagle przestała działać.
Shavo Odadjian - basista zespołu. Ma dokładnie 196 cm wzrostu. Jako dziecko był bardzo związany z babcią. Wcześniej był menadżerem zespołu. Kolekcjonuje gadżety z zespołem KISS - jego młodzieńczą fascynacją. Reżyserował klipy do 4 klipów zespołu. 
John Dolmayan - perkusista zespołu. Zajął miejsce Andyego Khatchaturiana. Gra na perkusji od 15 roku życia. Kiedy był mały, a w Armenii trwała wojna cudem uszedł z życiem. Miał wtedy 5 lat. Nie chciał spać, więc rodzice wzięli go do swojego łóżka. Tej nocy, w łóżko w którym nie chciał zasnąć trafiła kula.

Zespół zrobił sobie przerwę w 2006 roku, wrócił na scenę w 2010.

Od lewej: John Dolmayan, Serj Tankian, Daron Malakian, Shavo Odadjian.

Wasza Aga.

Rihanna, właściwie Robyn Rihanna Fenty . Urodzona 20 lutego w 1988 . Wokalistka wykonuje muzykę z pogranicza popu i r&b .  Jest córką Moniki Braithwaite, księgowej na emeryturze i Ronalda Fenty, kierownika magazynu w fabryce odzieży .  Jest najstarsza z trójki rodzeństwa, ma dwóch młodszych braci od tych samych rodziców co ona .  Dorastała słuchając muzyki reggae , a zaczęła śpiewać w wieku około siedmiu lat . Ojciec Riri był uzależniony od kokainy , alkoholu i marihuany , rozwiódł się z jej matką gdy ona miała 14 lat . Uczęszczała szkoły podstawowej Charles'a F. Broome'a na Barbadosie, a następnie do Combermere School, gdzie założyła trio muzyczne z klasowymi znajomymi. ; ) . Rihanna początkowo chciała zostać absolwętkom szkoły średniej , ale jednak rzuciła to dla swojej kariery muzycznej . W grudniu 2003 roku, Rihanna spotkała amerykańskiego producenta muzycznego Evan Rogers dzięki wzajemnemu przyjacielowi . Piosenkarka i jej dwóch członków zespołu wzięło udział w przesłuchaniu Rogers'a w jego pokoju hotelolowym , który powiedział, że w chwili, gdy Rihanna weszła do pokoju, dwie poprzednie dziewczyny przestały istnieć." Podczas castingu Rogers'a, zaśpiewała cover utworu " Emotion " Destiny's  Child. Rihanna zrobiła wrażenie na producencie i zaprosił ją na drugie spotkanie wraz z jej mamą, podczas którego zaproponował jej nagrywanie wspólnie z Carlem Sturkenem w ich studiu nagraniowym w Nowym Yorku .  Tak rozpoczęła się jej kariera muzyczna . Po podpisaniu kontraktu z Def Jam, Rihanna spędziła trzy miesiące w studiu nagraniowym, w celu zamknięcia swojego debiutanckiego albumu . 
   8 lutego 2009 roku Rihanna była zmuszona odwołać swój występ na 51 gali Grammy Awards. Z raportów składanych tego samego dnia wynikało, że doszło do sprzeczki między piosenkarką, a jej ówczesnym wtedy chłopakiem, piosenkarzem Chrisem Brownem, którego aresztowano pod zarzutem składania gróźb. 5 marca 2009 roku Brown został oskarżony o napaść i próbę składania pogróżek . W internecie pojawiły się również zdjęcia pobitej Riri . 
  W kwietniu 2010 roku David Guetta udostępnił krótki fragment utworu nagranego wraz z Rihanną. Później okazało się, że Rihanna pracowała wówczas nad nowym (piątym) albumem, który miała wydać jesienią 2010 roku.
 W październiku 2011 roku, Rihanna zaśpiewała w dwóch piosenkach: "Princess of China" zespołu Coldplay i "Fly" z repertuaru Nicki Minaj. W tym samym miesiącu pojawiła się w roli gościnnego jurora w programie The X Factor .  Pomagała ona L.A Reid podczas domów jurorskich .Rihanna wystąpiła 6 grudnia w Polsce . ; ) 

Rihanna jest jedną z najbardziej rozpoznawanych piosenkarek na świecie .

Mam nadzieję , że się podobało , gorąco pozdrawiam Patrycja :)

My Chemical Romance

Obecnie w zespole znajdują się:
- Gerard Way - wokal prowadzący ( od 2001 roku )
- Ray Toro - gitara prowadząca, wokal wspierający ( od 2001 roku )
- Frank Iero - gitara rytmiczna, wokal wspierający ( od 2002 roku )
- Mikey Way - gitara basowa ( od 2001 roku )
Muzykami koncertowymi zespołu, są:
- James Dewees – instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne, wokal wspierający ( od 2007 roku )
- Michael Pedicone – perkusja ( 2010-2011 roku )
- Jarrod Alexander – perkusja (od 2011 roku )

Gerard Way przeraźliwe boi się igieł. Jego żoną jest Lyn-Z ( basistka zespołu

Mindless Self Indulgence ), ich córeczka nosi imię Bandit Lee Way. Jego babcia, Elena Lee Rush, uczyła Gerarda rysować i śpiewać. Uszyła mu kostium Piotrusia Pana na jego pierwsze przedstawienie w którym grał główną rolę. Po jej śmierci napisano piosenkę "Helena", która okazała się hitem zespołu. W roku 2004, Gerard uzależnił się od alkoholu i leków. Dzięki wsparciu bliskich, oraz terapii doszedł do siebie i skończył z używkami. Kiedy miał 8 lat, doszedł do wniosku, że wszyscy umrą. Od tamtego czasu ma obsesje na punkcie śmierci w samotności. Zaprojektował okładkę do płyty "Three Cheers for Sweet Revenge" i singla "I'm Not Okay (I Promise)". Po za tym, mundury odgrywające ważna część w wizerunku zespołu podczas promowania płyty "The Black Parade", ich 3 albumu, również są jego projektu. W roku 2008, został wyróżniony Nagrodą Eisnera, ze swój komiks "The Umbrella Academy". niestety, nie jest on dostępny w Polsce. W czasach dzieciństwa Gerard cierpiał na nadwagę.

 

Ray Toro przez miłość do zespołu Iron Maiden i resztę upodobań muzycznych, Mikey nazywa go "Metalowym Łbem". Urodziny obchodzi 15 lipca. Grać na gitarze zaczął w liceum. Do instrumentu zachęcił go starszy brat. Jest w sporej części odpowiedzialny, za muzykę i brzmienie zespołu. Preferuje klasyczny rock i metal.

Frank Iero jest właścicielem wytwórni płytowej i firmy odzieżowej w jednym, Skeleton Crew. Pomimo rozwodu rodziców, jego natchnieniem był ojciec. Porzucił studia z myślą, ze wystarczająco zarabia na wcześniejszym zespole, po czym napisał dokument, o tym, że każdy powinien mieć jakiś plan B. Należał do różnych zespołów, już od 11 roku swojego życia. Z żoną, Jamią są rodzicami bliźniaczek, Cherry i Lily.

Mikey Way - młodszy brat Gerarda. Na basie grywał w wieku 10 lat, ale przez wzgląd na naukę zaprzestał gry. W księgarni natknął się na powieść pt. "Ecstasy: Three Tales of Chemical Romance" autorstwa Irvine Welsha, dzięki której wpadł na nazwę zespołu. Gdy zespół zyskał rozgłos, rzucił szkołę, do której i tak chodził tylko po to, by zyskać nowych znajomych. Po nagraniu " The Black Parade " zaczął cierpieć na zaburzenia maniakalno - depresyjne. Kiedy jego leczenie zakończyło się, wziął ślub ze swoja serdeczną przyjaciółka, Alicja Simons. Po ślubie odpoczął od zespołu, spędzał czas z żoną do 29 sierpnia, kiedy ogłoszono jego powrót.

Od lewej: Mikey Way, Ray Toro, Gerard Way, Frank Iero.

Jeśli coś pominęłam to bardzo przepraszam. Proszę pisać w komentarzach.

Gorące całusy posyła Agnieszka

Cześć wszystkim ! ;)

To nasz pierwszy post w , którym chciałybyśmy napisać o czym nasz blog będzie .

O tuż na naszym blogu w każdym poście będziemy opisywać jakiś zespół lub wokalistów .

I ich zdjęcie , muzyka będzie na pewno różnorodna .

Blog może się przydać tym , którzy nie znaleźli jeszcze swojej muzy . 

Gorąco wszystkich pozdrawiamy .  : )